Vandaag gaat mijn blog over een onderwerp waar veel mensen heel snel boos over worden. En mijn kijk op dit onderwerp maakt de meeste mensen nóg bozer! Dus ja, ik weet dat mijn kijk de meest onpopulaire kijk ever in the history of kijks is en ondanks dat ik me bewust ben van alle heat die ik ga krijgen, wil ik het er toch eens over hebben: Black Culture. En dan vooral Black Culture in the west en hoe beperkend die is.
BLACK CULTURE
Wat bedoel ik met Black Culture? Het fanatisme dat vele gekleurde mensen hebben, het buitensporig ophemelen, promoten, trots zijn op het ‘black’ zijn.
Mijns inziens is het trots zijn op je huidskleur juist heel gezond, maar het trots zijn dat omslaat in fanatiek zijn vind ik gevaarlijk. Ik vind het creëren van black tv-kanalen, black universiteiten, black films, black fraternities, black musicals TE fanatiek. Dus: gevaarlijk. Net zo gevaarlijk als wanneer blanke mensen restaurants hebben met bordjes bij de ingang waar ‘whites only’ op staat. Net zo gevaarlijk als wanneer je in een moskee alleen als man het ruime, mooie, lichte deel van de moskee mag betreden. Net zo gevaarlijk als wanneer een joods meisje alleen met een joodse man mag trouwen.
Velen zijn van mening dat het oprichten van al die ‘black dingen’ nodig was omdat de gekleurde mensen niet toegelaten werden op de ‘blanke dingen’. Dat klopt, en dat is inderdaad ERG kwalijk. Maar aparte ‘black dingen’ oprichten was volgens mij niet de oplossing. De scheiding die als zo onterecht en beperkend werd ervaren is daardoor juist alleen maar versterkt. Door onszelf toch apart op te stellen werken we alleen maar in de hand dat we nog steeds apart behandeld worden, terwijl we dat juist niet wilden (hetzelfde geldt trouwens voor feminisme, maar dat is misschien een andere blog).
HYPOCRIET
Aan het einde van mijn vorige blog had ik een filmpje geplaatst van bruine kinderen die moesten kiezen tussen twee poppen, een blanke en een bruine pop. Alle kinderen schreven de positieve kenmerken aan de blanke pop toe en de negatieve kenmerken aan de bruine pop. Zó gevaarlijk is het dus als je jezelf apart blijft opstellen. Na een tijdje ga je zelf nog geloven dat je minder bent omdat je gekleurd bent en dat je nergens anders terecht kunt dan alleen op alle black dingen.
Hier op Curaçao wordt wat blackness betreft met 2 maten gemeten. Één van onze lezers haalde het laatst aan en het is een bekend verhaal op Curaçao, de ene gekleurde Curaçaoenaar mocht niet met de ander trouwen want de ander was “te zwart”. Is zwart zijn dan je identiteit? Maakt een extra donkere huidskleur je dan een slechte levenspartner? Hoe hypocriet is het dat we “zo trots” zijn op onze blackness en tegelijkertijd iemand afgekeuren op het te zwart zijn?? We need to make up our minds, zijn we nou trots of hebben we een minderwaardigheidscomplex.
BEPERKEND
‘Mi ke pa mi yunan sali kolo kla’
‘You a fake black. Why you listening to that white people music?’
‘Mi ke un mucha muhe koló kla. Mi mes ta mahós kaba, ki mi ta hasi ku un muhe mahós?’
‘You black, but you sound white. You tryna be white or some’n?’
‘Abo tin bon kabei. Di mi ta peper peper.’
Inderdaad, het zijn uitspraken die we allemaal wel eens gehoord hebben en hoe triest is het dat we anno 2016 nog steeds zulke uitspraken horen. Hoe anders had het geweest kunnen zijn. Zeggen en doen zijn twee verschillende dingen en doen spreekt harder dan zeggen. Hoe erg hebben we onszelf beperkt door aan de ene kant te zeggen dat we gelijkheid wilden en aan de andere kant ons apart op te stellen? Hoe jammer. Hoe beperkend!!
Want hoe groot is de wereld? Hoeveel andere dingen hadden we ondertussen kunnen zijn als we niet zo waren blijven steken op het black zijn? We hadden reizigers kunnen zijn. Ontdekkers. Scientists. Kunstenaars. Atleten. Astronauten. Filosoofzangerdocentautomonteur! Ja! Alles in 1! Why not? Eff hokjes.
Maar nu zijn we de donkere atleet. De eerste black astronaut. De meest bekende black kunstenaar. De rijkste black acteur. En als je black bent en niet trots bent op de eerste black president van het land waar je zelf niet eens woont, ben je een schande voor andere blacks. Maar… gelukkig heb je licht gekleurde kinderen. Dat maakt weer veel goed.
Just love yourself and be happy. De rest is allemaal maar een verhaaltje.
One love,
Yolanda