Mi no ta mi mes na hulandes

Manera nan ta bisa na ingles. “Awkward!” Inkomodo! Ba sintibo inkomodo. Tur hende ta papia i hari, pero abo no ta alkansando pa kontribui na e kombersashon. Kees a hasi un wega, pero ta despues di hopi ratu b’a kompronde.

Den bo mes ba grita “aaaaaaannngg hahahahahha, awor ma kompronde!!” Pero b’a keda ketu, djis smile timidamente i sigui tende. Lisa a kuminsa konta algu, de fakto bo tambe ker a konta nan algu. Bo ker a onta di algu ku a pasa na laman tempu bo tabata chikí, pero b’a kai den paniko. B’a kai den paniko ora b’a realisá ku bo no sa e terminologia di laman i piskamentu na hulandes. Pues ba legumai. Bo’n ker a hasi bo mes redikulo.

Nan konosebo komo ketu i tímido. Pero bo no ta niun di dos kos. Al kontrario, bo stima bòmbòshi. Bo gusta kuenti kushina sòpi, yama kompinchi, prima ku bisiña bin tuma. Djadumingu atardi tabata bo kuki. Paboù di kas, bo’i pal’i indju, einan bo tabata sera i habri siman den ambiente. Ambiente ku despues ba realisá ku ta na nos islanan so e ta wòrdu brindá.

Semper b’a traha duru na skol. Hopi bon studiante. Ambisioso tambe. Manera hopi a hasi kaba, bo tambe a kue rumbo pa tera friu pa buska un mihó futuro.

Asina nan ta bisa anto. “Bai Hulanda pa bo buska papel. Paso ku papel den bo man mes Dios sa awendia. Kaba bo skol i bini bek si!”

Grandi tabata bo sorpresa ora ku b’a yega i ripara ku e hulandes ku bo kier sa bo tabata sa, esun ku nan a siñabo for di buki, apenas ta sirbi pa bo tene bo kabes riba awa.

Bèrgwensa! Bèrgwensa ba sinti ora ku bo mester a introdusi bo mes dilanti di bo klas nobo. Gaña! Ta inseguridat… Pero bo ta mucha di isla. Bo ta mucha balente. Bo a lanta para i hasi’é.

A tumabo hopi kurashi pa siña i sobrebibi sosialmente. Dikon mi ta papia di kurashi?

Paso ta rekerí un kantidat imenso di balentia pa bo papia sabiendo ku bo ta bai bisa algu robes pa drechi. Ta rekerí hopi madures pa tuma korekshon i hasi’é mihó sigiente bia. Pero ta di hasi fòut nos ta siña, un ta bèrdè?

Tambe a tumabo hopi kurashi pa sera amistat ku studiantenan òf koleganan Hulandes. Dikon? Base di un amistat ta komunikashon. Komunikashon na hulandes. Hai Dios. Por poko b’a pèrde rosea di djis kòrda bo angustia di antes.

Bo mester a papia ku bo mes. Papia pa rekorda bo mes di no lubida bo raísnan. Bo a lanta i bai mente habrí. Tremendo. Mente hanchu habrí pa siña di otro kulturanan sin huzga i tambe siña nan di esun di abo. Tur esaki danki na bo kurashi.

Apesar di tur kos, ainda bo no ta kompletamente kómodo ni na kas.

Hasiendo kompras bo a topa Els ku masha dia bo no a mira. Ku masha grasia e ta bisabo: “Heee meid! Hoe is ie?? Lang niet gezien joh!! En?? Gaat het lekker bij je nieuwe baan?”. Abo tambe, klaro, kontentu di wak e atrobe tin gana di bise “Èèèèllsseiii kontaaa? Kontent’i mirabo!!” Pero tur loke ta sali for di bo boka ta: “Ja, het gaat wel goed. En met jou ook?”

source: http://www.thoughtcatalog.com

No ta seku bo ta. Simplemente bo no ta bo mes na hulandes.

Sea ta pa un ratu òf ta pa semper bo ta biba na un otro pais, ta hopi importante pa bo sikiera purba di siña nan idioma. Esei lo yudabo pa adapta bo mes na e pais i asina sintibo mas komodo den bo bida diario. Podise asta un tiki mas felis.

E no ta fasil, pero esfuerso ta konta. No limita bo mes na bo gremio di yu di Korsou so, atende ku tur hende un tiki. Mas sabi bo lo bira sigur!

Nicole

 

Respect Goes Both Ways

Ik weet alweer waar ik over wou schrijven. Dat is vrijheid van meningsuiting. Dit naar aanleiding van de reacties op een blog van een medeblogger een paar weken geleden.

Zoals een aantal trouwe volgers misschien nog zullen weten ging de blog over de medeblogger’s ervaringen tijdens haar bezoek aan Statia. Ik had de blog ook gelezen toen die gepubliceerd was en vond het wel interessant om te lezen hoe ze het had ervaren om twee weken in zo’n kleine gemeenschap door te brengen. Van wat ik me ervan herinner schreef ze over haar interpretatie van verschillende situaties op het eiland en over het eiland zelf. Haar kennende leek het op een “hardop schrijvende” terugblik die ze met ons deelde. A thought in process. Ik vond het persoonlijk eigenlijk wel leuk om een kijkje in haar hoofd te mogen nemen na haar bezoek aan Statia.  Verder had ik niks bijzonders opgemerkt.

Maar later op de dag brak de hel los. Sommige Statianen waren niet blij met de blog en blijken zich achter de schermen te hebben verenigd om negatieve comments te plaatsen en op die manier af te dwingen dat de blog verwijderd zou worden. En na wat wikken en wegen heeft de blogger om verschillende redenen besloten de blog inderdaad te verwijderen. Wat ik erg jammer vond.

Ten eerste omdat het hiermee erop lijkt dat het delen van een stukje eigen ervaring verboden is als het niet in de smaak valt bij een ander. En dat daar duidelijk geen ruimte voor is vind ik HEEL KWALIJK. Ik kan niet beschrijven hoe kwalijk, maar op een schaal van 1 tot 10, schat ik een 85. Het kan niet zo zijn dat er mensen zijn in andere delen van de wereld, die GEMARTELD worden voor het opkomen voor hun recht op vrijheid van meningsuiting en hier een stelletje mensen op 1 kleine rots in de zee, zich gerechtvaardigd voelt anderen te intimideren tot het punt dat ze hun woorden intrekken om verdere problemen te voorkomen. Dat kan echt niet! Ik zou willen dat die bullies, want dat zijn ze in mijn ogen, stuk voor stuk een kijkje konden nemen in de cellen van AL die gemartelde mensen. En meer dan een kijkje, dat ze verplicht een week lang de wonden van die mensen moesten verzorgen zodat ze zich zouden realiseren met watvoor intimidatietaktieken ze zich bezighouden.

Ja het bovenstaande is een extreme vergelijking. En nee, ik zeg niet dat het hetzelfde is. Maar het zijn wel stappen op dezelfde weg.

En ten tweede omdat op die manier, mensen die zich online niet kunnen gedragen, weer eens beloond worden voor hun onacceptabele gedrag door toch hun zin te krijgen. Wat mij betreft is er een regel: als je het niet in their face durft te zeggen, plaats het dan ook niet online. Het verbaast me keer op keer hoe sommige mensen, zogenaamd veilig van achter hun schermpjes, dingen online durven te zeggen waarvan ik zou wedden dat ze het niet persoonlijk zouden durven. Wat is dat voor een laffe bully mentaliteit? Ben je 6 of ben je volwassen? En, 100 keer belangrijker, heb je respect voor je medemens of mag de ander in de stront stikken als die niet in je straatje past?

We hebben allemaal onze struggles. Je weet nooit waar iemand mee zit en vanuit welk referentiekader iemand functioneert. Respecteer iedereen from the get go. En pas als na een tijd blijkt dat ze dat respect niet verdienen trek je het terug. Het gaat er niet om dat de ander jouw respect moet verdienen. Er is niks te “verdienen”. Je bent een mens die omgaat met een ander mens. Iedereen heeft zijn dromen en aspiraties voor zijn eigen leven. Om die reden alleen al verdient iemand jouw respect. Waarom zou je een ander überhaupt daarin willen dwarsbomen.

Ik ga er vanuit dat niet iedereen op Statia negatief reageerde op de blog, maar ik hoop dat ik de paar bullies wel heb bereikt. En dat een deel zich realiseert dat ze zich niet correct hebben gedragen. Ik kan me voorstellen dat je soms het grotere geheel uit het oog verliest en dat gebeurt best makkelijk als je in een kleine gemeenschap leeft. Maar voor de rest van de wereld was het een blog, over iemand z’n ervaringen, die in 3 minuten gelezen was en waarschijnlijk na 10 minuten vergeten was. Hoe groot je het maakt heb je uiteindelijk helemaal zelf in de hand.

Ik eindig met een quote van een joodse man (psychiater), die drie concentratiekampen heeft overleefd (waaronder Auschwitz) en uiteindelijk tot de volgende conclusie kwam.

Everything can be taken from a man or a woman but one thing. The last of human freedoms: to choose one’s attitude in any given set of circumstances.

Featured image by W. Hellebrand nl.wikipedia CC-BY-SA-3.0.

7 tep pa e hòmber chikí tambe biaha

Hopi biaha nos ta pensa ku biahamentu ta kosta “macha hopi sèn messss”. Biahamentu ta kosta sèn bèrdat, pero no nesesariamente un fortuna. E idea ku ta hende riku so por biaha ta pertenesé na pasado kaba.

No ta importa si bo ta studiante òf si bo tin bo trabòu fiho kaba. Ku e 7 tepnan aki bo por saka lo máksimo for di bo fakansi pa menos sen.

1. Hasi biahamentu bo pashon.

Pa bo yega na sa e maña nan di e mundu di aerolinia, hotel i transporte bo mester inverti tempu pa atkeri sufisiente konosementu riba e topiko aki. Awendia esaki ta posibel riba internet mes. Pues e lo no kostabo ni gasolin ni karchi di telefon pa bai bin òf pa bèl aki aya.

Unabes bo sa de que se trata bo lo sa kon pa buska i haña pasashi, hotel i transporte na prèis di baka flaku.

2.Plania bo fakansi delantá.

Delantá den e kaso aki ta nifiká por lo menos 4 luna prome ku e biahe mester tuma lugá. Si awor aki bo sa kaba unda bo ke bai den verano di 2017 bo tin henter un aña pa bo buska pasashi i hotel òf hostel trankil.

Un bentaha grandi ku ta bini ku e planifikashon delantá di bo fakansi ta ku hopi bia kos ta mas barata ora bo paga nan for di trempan. Na kompra di bo pasashi i estadia di hotel, por èhèmpel, bo por haña un « early booking discount ».

3. Buska aktividatnan riba internet for di trempan.

Atrobe bo lo por haña deskuento riba hopi kos. Tambe bo por skapa paramentu den rei por èhèmpel den parkenan di atrakshon òf museonan. Apesar di haña deskuento riba bo sèn i riba bo tempu, bo lo ta na altura di kiko tur tin pa hasi. Evitá di yega kas bèk i lamentá ku bo no a hasi sierto kosnan.

4.Skohe un hotel òf hostel ku ta inkluí desayuno.

Desayunando na bo luga di estadia lo no ta nesesario pa saka sèn na desayuno tur dia. Aki bo ta bolbe skapa bastante sèn i tempu.

Bo por asta kue un apel èkstra, por èhèmpel, pa bo kome na kaminda mas den dia.

5. Huza transporte publiko.

Hasi bo investigashon for di na kas, si ta posibel, pa bo sa kon e transporte publiko ta hinká den otro na bo destinashon, unda tur bo por yega ku n’é i kuantu e ta kosta. Evitá di huza taxi. Esakinan mayoria biaha ta kostoso. E sèn ey bo por spar e pa bo sigiente fakansi.

6. Sea balente!

Tene kurashi i negoshá ku, por èhèmpel, e bendedónan di souvenir riba kaya.

Habri bo boka pidi deskuento. Sierto paisnan ta ofresé hopi deskuento na studiantenan òf penshonadonan. No tene bèrguensa. Djis puntra si tin un ke otro posibilidat pa loke bo tin di paga salibu mas barata. Si bo skapa 5 florin 10 bia, bo a skapa 50 florin. No hinka den bo kabes ku ta yu di un shèik bo ta i ku 5 florin ta « djis 5 florin ».

7. Skohe e establesimentu di estadia ku bo por afòrt.

Bai afó no ta nifika ku bo mester keda den un hotel di 5 strea. Bo por keda den un hotel menos karu of un hostel asta. Abo mes ta disidi si bo ta pasa bon si of no.  Pensa ku ta djis un kaminda pa bo drumi i baña bo mester. Apresia e oportunidat pa ta den un pais eksterior i djòdjò numa na bo destinashon.

 

Tep di bonus : korda paga loque debe prome bo bai pa evitá kangamentu di saya, spar un tiki tur luna pa bo tin sèn di gasta dia di e biahe i no tuma bòn tampoko pa kumpra bo òutfit di aeropuerto. Ora bo bin bek ta bida di tur dia lo sigui.

Kordialmente,

Nicole

Karta habrí na mi mes

Kerido Nicole,

Bo ta kòrda tempu bo tabata biba na Kòrsou kon bo bida tabata ? Bo ta kòrda kon bo tabata sali skol, kue bus bai kas i bolbe kue bus bai trabòu mas atardi ? Bo no ker a molestia bo mama. Bo deseo di independensia semper tabata grandi.

Bo ta kòrda kon bo tabata djis un tiner ku akné ? Tur di stress pa situashon nan di bida…

Semper ba tende ku bo no parse bo edat. Hopi a bisa ku bo mente a krese muchu lihe. Podise bo alma ta unu bieu kaba?

Apesar di tur esaki semper ba lucha, traha duru na skol i purba hari ku bida. Ku fe den Dios i den bo mes ba logra yega bastante leu kaba. Un dams di tiki edat pero ku hopi di bisa. Di tiki edat pero ku un kurason grandi. Mas grandi ku di kualke ansiano.

Situashon nan semper lo presenta, no lubida. Kòrda semper pordona, siña bo les for di tur situashon i sigui pa dilanti.

B’a hasi un eskoho. Bo ta hopi patriotiko, bo sa si ? Ba bai biba afo i ba bisami ku ta pa bo yuda bo pais den futuro.

No lubida kiko bo tabata pensa ora ba start e proyekto aki. E proyekto pabo kresementu personal. Bo ker a mustra mundu ku bo mente ta miho ku bo atras.

Pero por fabor sea alerta. Bo ta mane un galiña di oro den un kòuchi yená ku gai di koper. Nan no ta interesá den bo mente ni kurason. Solamente den loke bo ta kapas di hasi òf laga. Bo’n ta mira kiko tur ta keda puntra ? Paga tinu riba nan puntonan di interes.

Tende mami, no laga nan shusha bo kabes. E kosnan ey ta kosnan pasahero ku por tin konsekuensianan inplasentero ku ta dura eterno.

Djis sigui riba e ruta ku bo ta. Kòrda ku eksito ta ensera kai i lanta bek. No djis trompeka. Bo tin di kai, kibra na filingrana i lanta sigui ku bida.

Unda bo ta aworaki? Biba bo presente ku alegria i positivismo.

Awe bo ta skohe di kore baiskel of kue tram. Si skohe. Paso bo a skohe pa un futuro ku ta rekerí lagrima i sodó di bo frenta.

Mi sa ku bo ta sinti mane ta abo ta Buchifil i bo isla ta bo Mosanena pero no laga e sintimentu dominabo Collie!

Hopi ta desea di ta kaminda abo ta. Simplemente bendishoná. Apresia kada dia ku bo por biba. Sigui kere den bo mes. Sigui kere den hasi bon. Sigui duna amor. Tur kos lo sali bon.

Djis korda ku tur hende tin nan krus. Hasi mane ba hasi semper. Huza bo krus mane ta barbèl den gym. Hise, bahe i traha muskulo ku n’é.

Kita bo oloshi for di ora di Kòrsòu. Lanta for di kama, dal un baño i komportabo mane bo tabata hasi aya tambe. Pinta bo kara, peña bo kabei, spùit kolonia i disfruta di bo bida. No laga pa ora bo wak atras bo rekuerdonan ta di tristesa so.

Ku hopi amor i ternura,

 

Mi Mes.

Bai meskos ku ba bini!

Tin dos tipo di hende ta bin ku fakansi, prinsipalmente for di Hulanda. E promé ta e tipo ku ta reklama so. Tur kos nan ta reklama. Ta parse ku akibòu ta e luga di mas atrasá ku nan a yega di eksperensiá den nan bida. Nan ta reklama foi ora nan baha for di avion na Hato te ora nan baha for di avion atrobe na Schiphol.

Tambe nos tin e tipo ku ta namora tur dia mas i mas di su isla. Kada dia pasa for di su fakansi, menos gana di bai bèk e tin. E delaster aki ta regresa awa na wowo, kurason kibrá i sintiendo su mes inkompletu. Un bashí ku ta su kas so por yena.

Famianan i/òf konosínan tambe tin dos manera di reakshoná riba e estado di strès emoshonal aki di nan ser kerí.

Esnan preokupa lo kuminsa mesora ku un rekordatorio di loke e persona tin ta hasi ayanan. Sea ta skol, trabòu òf famia tin ta warda nan. Nan lo bisabo pa bo ta fuerte. Dunabo un bon plato krioyo i konfia ku e lo dunabo e forsa nesesario pa bo sobrebibi na Oropa.

Den kaso di un studiante, bo hende serkano nan lo kordabo kon leu ba yega kaba. Habri bo wowo pa bo mira ku ta “un bes añanan ta pasa” i tambe ku “sin papel bo’n ta logra nada”.  E motivashon aki por sirbi maske ta pa bo lanta drecha bo maleta.

Tambe tin e modèl ku lo frega den bo kara ku nan sí ta biba den paradeis i kon bendishoná nan ta di tin e honor ei. Anto pa klarifiká un ke otro bo lo haña un kantidat di pregunta manera :

“Hey pero ta kuantu aña bo tin ta biba ayanan kaba ?” “Anto ainda bo no a kustuma?” “Hahaaaiiii ta akibòu nos sa kiko ta biba bon!” “Ba yega di bai keiru prome ku b’a bai pa biba?” “Ta p’esei ami a keda akinan numa.” “Bo’n tabata sa foi trempan?”

Kasi pa bo arepenti ku bo a bai biba na otro pais. Ponebo lubida un ratu asta ta dikon bo a bai.

Tur e proseso aki ta duru. I hopi ta bisa ku nan no ta keda bin kas tur aña sea pa evita e sintimentu aki òf paso nan no ta haña nesesario pa bin kas bek tantu biaha asina. Ya ku bo ta den Oropa bo mester probecha i biaha den besindario. Konose mundu i enrikesé bo mes ku konosementu di otro kultura.

Pero un kos si : Oost West, thuis best ! No tin nada ku por remplasa bo kas. Anto den e kaso aki bo kas ta bo pais, ambiente, klima, kultura i prinsipalmente famia.

Ta hopi a bin keiru den verano. Sea ta pa nan bida di famia of esun amoroso, gran parti tin doló na nan kurason ora di bai bek.

Pero shonan, si bo no a logra bo meta ainda, bai meskos ku ba bin. No keda djis paso ba yora 8 ora sin stop. No manda bo prima paketa bo kosnan pa manda abou. Bai kaba loke bo ke kaba ya bo por permiti bo mes un bon bida ora bo regresá definitivamente.

Nos hubentud ta nos futuro. Bo eksperensia ta bo sabiduria. Pues kaba loke bo a kuminsa. Konose mundu un tiki pero no keda sin bin kas bèk. Kòrsòu mester di su yunan yòn i inteligente awor mas ku nunka.

Op Curaçao is Iedereen Rijk

Iedereen op  Curaçao is rijk. Die gedachte heeft zich in m’n mind gevormd toen ik als kind op vakantie kwam uit Europa. Natuurlijk is het anders als je op vakantie komt. Dan is het elke dag een beetje feest. Je eet extra lekkere dingen, gaat extra leuke uitstapjes maken en mag extra lang opblijven.

Extra leuk is ook al het vuurwerk, alle familie, spelen met nichtjes en neefjes, zwemmen in de zee, 85427 keer van het vlot duiken en boggie boggie eten terwijl je opdroogt.

Maar als je eenmaal wat ouder bent en snapt dat sommige mensen meer hebben en sommige mensen minder, dan was het in mijn kinderogen zo dat men op Curaçao veel meer had.

Het begon al bij het ophalen van Hato. Wat reden die Amerikaanse auto’s heeeeeerlijk. En de motor was blijkbaar niet heel zuinig ingesteld, want je kon gewoon ruiken dat de brandstof niet compleet verbrand werd. En iedereen had zo’n mega auto! In mijn vader’s auto kon ik uitgestrekt op de achterbank in slaap vallen. Dan moet je heel rijk zijn. Zeker meer dan wij, die dagelijks, door weer en wind, overal op de fiets naartoe gingen.

En dan kwamen we bij Oma aan. Hun grote huis. Met een tuin. Met allemaal fruitbomen erin. Shimaruku, lamunchi, surinaamse kers, granaatappel, patia (nadat mijn nicht en ik jaarlijks goede porties pitjes de tuin in hadden gespuugd). Dan moet je wel heel rijk zijn. Zeker meer dan wij, die geeneens een vrijstaand huis hadden en ons fruit in de supermarkt moesten kopen.

En ze hadden 2 WCs! Oma’s badkamer rook altijd naar een mengeling van Ammens poeder, Alcolado Glacial en Brylcream. De kamers waren ook zo groot en in de woonkamer hadden ze een deel waar niemand zat. Die stoelen stonden gewoon stof te vangen! Bijna alle huizen waar we kwamen hadden zo’n deel waar niemand zat. Dan moest je wel heel rijk zijn. Zeker meer dan wij, die een deel van de woonkamer hadden afgesloten om er een “slaapkamer” van te maken.

De mensen op Curaçao zagen er ook altijd pico bello uit. Kleren on fleek, ook al was de mode wel off in mijn ogen. Iedereen had meerdere outfits voor feestjes en geen haartje zat ooit verkeerd. In Nederland lukt alleen Beatrix dat. Waarschijnlijk zorgde het ‘dienstmeisje’ ervoor dat alles en iedereen er zo netjes uitzag. Dan moest je wel heel rijk zijn. Zeker meer dan wij, die klasgenootjes hadden met smoezelige, bleke gezichtjes en knielappen op de broek.

 

Ik weet eigenlijk niet hoe het echt was. Want we mochten toch niet te lang douchen van Oma en moesten met emmers vol met regenwater de tweede wc doortrekken. ’s Avonds werden om half acht ongeveer alle lichten uit gedaan, behalve de lampen op de voor- en achterporch. De wasmachine was hartstikke ouderwets met zo’n gekke wringer bovenop. Als kind hield ik me er eigenlijk niet bewust mee bezig, maar nu ik ouder ben realiseer ik me dat die gedachte zich onbewust is gaan vormen: op Curaçao is iedereen rijk.

Nu klinkt het allemaal gek als je het vergelijkt. Vooral als je bedenkt dat anno nu, iedereen denkt dat de welvaart in Europa groter is dan hier. Maar is dat wel echt zo? Waarschijnlijk ligt het eraan wat je onder welvaart verstaat. Mijn gevoel van rijk is een beetje gegroeid. Ik voel me rijk als ik dagelijks buiten kan zitten en naar de sterren kan kijken, als ik niet afhankelijk ben van het openbaar vervoer, als ik mijn deur kan openslaan en met mijn voeten op de aarde kan gaan staan en als ik dagelijks naar de zee zou kunnen gaan.

Waarom ben ik van Barcelona hier komen wonen terwijl ik 3 keer minder verdien? Omdat ik hier rijk ben.

 

10x kenmerken van een goed hotel.

Check de Poll aan het eind van de blog.

10x kenmerken van een goed hotel.

1. Als rasechte Curasoleña, begin ik met het eten. De ontbijtservice heeft zachtgekookte eieren in het assortiment. Eieren die meer groen dan geel zijn, kunnen niet meer.

 

Die bijna groene eieren kon ik helaas niet vinden. Wel handig deze lijst!

 

2. Een tweepersoonsbed is een echt tweepersoonsbed. Twee eenpersoonsbedden naast elkaar, zorgt voor onrust tussen de koppels. Krijgen je territoriale vraagstukken zoals “slapen we op mijn kant of jouw kant?” Iemand ligt ook altijd in de gleuf. Niet fijn.

ja, die twee bedden. Vreselijk. Wel handig als er opeens ruzie is.

 

             

3. Het raam kan open. Belangrijk als je kamer wilt ontdoen van de kippenlucht van de KFC of toch even stiekem hebt gerookt en geen $250 boete wilt betalen.

   

   Gewoon niet roken, dus ook niet tijdens je vakantie….

    

4. Zo’n stoomcabine is toch wel lekker na een hele dag shoppen en ja af en toe op de loopband staan met een Tony Chocolony in je hand kan ook geen kwaad. Wellness en sportactiviteiten dus. Belangrijk is wel dat alles schoon, goed onderhouden is en dat de doelgroep van het hotel geen vieze oudere mannetjes zijn met een te kleine piemel en haar op hun billen.

Como Shambhala Estate in Bali

 

5. Nog even terug naar het bed. Ik hoor soms rare verhalen over bedwantsen, sperma en menstruatievlekken. Dus check eerst met zo’n FBI zaklampdetective ding of je een schoon bed hebt, of dat je in een zogenoemde ‘Kui’ {koei}bent beland.

   

   Run…Run..!

    

6. Kies voor een hotel waar er duidelijk gewerkt is met een holistische moodboard, waarin alles klopt. Zeg ja tegen echte planten, echte koffie, echte en verse jus d’orange, een dakterras, mindfulness plekjes en verse thee.

Boutique Hotel het Klooster in Willemstad

La Sultana in Marrakech

Dream South beach hotel in Miami

Casa 400 Amsterdam in Amsterdam

Banks hotel in Antwerpen

7. Bereikbaarheid is een belangrijk punt. Leuk, dat het hotel zo goedkoop is, maar als je dan nog iedere dag $10 of meer kwijt bent aan taxi, bussen, tuk tuks…. Zoek dit goed uit. Hotels kunnen namelijk zwaar overdrijven. Slechts 20 minuten lopen naar de metrohalte, bleek later een ware Pelgrimstocht te zijn van 40 minuten en de metro deed er ook nog 20 minuten over om in het centrum te komen.

Mooi, maar wanneer komt er hier een trein. Sossusvlei desert Lodge In Namibie

 

 

8. Een goed afvoersysteem in de douche. Simpel, maar belangrijk. Het kan niet zijn dat ik me na mijn uitgebreide douchebeurt met de ‘waterfall’ douchekop, in een rivier in de Fillipijnen bevind. No por!

geen commentaar

 

 

9. Genoeg ruimte om je kont te draaien in je eigen kamer. Ik zit niet op een cruiseschip en mijn bed is ook niet onderdeel van een stapelbed in een hotel in Barcelona! Dus….maak ruimte alsjeblieft. Koelkast, bed, bureau, een hangstoel dat fungeert als klerenkast en ook een normale klerenkast. Dat moet er ook allemaal in passen.

kleine wasjes en grote wasjes….Capsule Inn Akihabara in Tokio

 

 

10. Ooooh deze was ik bijna vergeten. Zoek naar foto’s van het ontbijtbuffet. Als je daar brood ziet, die nog in hun plastic zakken zijn geëtaleerd, moet je echt rennen voor je leven. Serieus, dat is zo’n dooddoener. Kan echt niet! Brood hoort in mooie manden en in tropische landen graag met schone theedoeken erover heen.

Dit is helemaal mooi!

Wat vind jij belangrijk bij het uitkiezen van een hotel?

A Lo Cubano

Hace unas semanas fui a Cuba de vacaciones con un grupo de amigos. Bueno, quizás vacaciones es mucho decir, porque sólo fui por un fin de semana. El caso es que pasé unos días en La Habana.

Para mi, habiendo vivido en España, fue una sensación muy rara. Por una parte La Habana es caribeña, pero por otra parte me parecía muy española. También, por ser una ciudad, la sensación de estar en España no me dejó ni por un momento. Ese sentimiento se mezclaba con la sensación de estar en el Caribe y esta combinación me desorientó tanto que muchas veces no sabía ni dónde estaba el mar. Si has leído mi blog sobre el mar y yo, entenderás  la gravedad de mi desorientación. Lo que tampoco ayuda a recordar que una está en Cuba, es que se ven muy pocos carteles comerciales y los que hay son los mismos que se veían en España en los años ’80. Pero todo esto quizás no es de tanto extrañar, ya que en esos años, España acababa de salir del mandato de El Caudillo, Francisco Franco.

Bueno, sigo con mi relato sobre la ciudad. La Habana, una ciudad que aloja a 2.1 millones de habitantes y quién sabe cuantos turistas, es bastante grande. Como sólo pasamos unos días ahí, no vimos toda la ciudad, pero lo que si ví fue impresionante. Las calles son amplias, hasta tienen un paseo parecido a Las Ramblas de Barcelona. Y después de tantas décadas sin mucha restauración, los edificios aun proyectan una majestuosidad que es asombrosa. Es evidente que en su época, La Habana gozó de mucha prosperidad. Aunque fuera antes de que yo hubiera nacido, la ciudad también me recuerda a las imágenes de Miami de los años ‘50.

Igualmente, los coches son de otra época, pero lamentablemente ese aire de ensueño es solo una ilusión, porque el motor y todas las piezas son modernos. Lo único original es la carrocería. El humo que sacan también es muy real.

Lo que contrasta un poco con esa atmósfera de creerte en otra época es el afán de riqueza de los Cubanos. Aunque lo entienda por la escasez que hay, pero como visitante sientes un poco que se quieren aprovechar de ti. Cada vez me tenía que recordar a mi misma que es de comprender y que si yo hubiera estado en la misma situación, probablemente habría hecho lo mismo. Pero por comprenderlo, no deja de ser un poco molesto.

Lo que más me gustó fue hablar con la gente Cubana. Me interesa saber cómo es su vida y cómo ven ellos al resto del mundo. Estando tan aislados del mundo contemporáneo, al principio me sorprendió que los Cubanos fueran tan modernos, al menos de apariencia. Visten ropa de moda, tienen teléfonos nuevos y los coches (que no son los clásicos) son modelos recientes. Creo que la gente que trabaja en el turismo también está bastante al tanto de la vida fuera de Cuba. Esto subraya aun más lo trágico que es, que muchos nunca hayan ido al exterior.

Esta fue mi primera visita a Cuba y viendo solo una milésima parte de la ciudad, realmente me quedé con ganas de ver mas. No solo de La Habana, pero también del resto de la isla que, al contrario de mi isla, es enooooorme. Es tan, tan grande que después de despegar con el avión se tarda una hora completa para dejar atrás a la gigante que es Cuba. Yo eso lo ví como algo simbólico de la isla. Es una experiencia extraordinaria visitar a Cuba y las imágenes mentales que me llevé,  también tardaron un poco en convertirse en memorias.

7 Tips & Tricks om een wereldburger te worden

Ik lig op bed en hoor de medley nog in mijn hoofd die Junior Tecla zong bij Miles Jazz Cafe op Curaçao. Hij zong “Hold Yuh”, “Aicha” en “Listen to your heart” en ineens werd ik geraakt door deze verassende overgang van muziekstijlen. De muziek ontroerde mij omdat ik het zag als symbool voor de veranderingen in mijn leven en de landen waarin ik had gewoond.

Ik ben geboren in Suriname en op mijn 17^de emigreerde ik samen met mijn moeder naar Curaçao. Vlak voor mijn 25^ste vertrok ik naar Nederland en na 4 jaren besloot ik om een nieuwe uitdaging als expat aan te gaan. Voor 8 maanden heb ik gependeld tussen Spanje en Marokko en remigreerde daarna naar Nederland. Als ik mijn oma in Suriname bel vraagt ze me regelmatig waar ik op dat moment ben. Vaak hebben mensen moeite om mijn huidige (woon)locatie bij te houden.

Een hoop mensen wonen levenslang in hun geboorteland of leven tussen de werelden van hun vaderland en het land waarnaar zij geëmigreerd zijn, zoals bijvoorbeeld Surinamers en Antillianen die in Nederland wonen. De liefde voor het vaderland blijft bestaan maar in Nederland hebben zij een thuis opgebouwd. Het opgeven van bepaalde gewoontes en gemakken is meestal moeilijk waardoor ze de stap om te (re)migreren niet wagen. Of men besluit uiteindelijk te kiezen voor toekomstperspectieven die zij denken te hebben. Ik denk dat angst voor het onbekende de voornaamste reden is om af te zien van (re)emigreren.

Tot nu toe heb ik ondervonden dat geen enkele beslissing permanent is (behalve het hebben van kinderen). Mijn grootoom legde mij laatst uit dat je een vaderlandsgevoel kan creëren voor het land waarin jij woont en je vooruit brengt. Wij kunnen kiezen uit meerdere landen die ons op langer termijn of in een bepaalde levensfase succes oplevert. Waarom zou je jezelf limiteren? The World is Your Oyster! Letterlijk en figuurlijk.

Ik ben dankbaar dat ik kon wonen in vijf landen en het heeft bijgedragen tot mijn ontwikkeling. Ik ben een Surinaamse vrouw met een Caribisch sausje, aangevuld met een Europese open mind en nuchterheid, die geniet van een Bourgondische levensstijl, ritmegevoel in haar heupen heeft zoals een Latina/Afrikaanse nazaat en ontroerd kan raken door het contrast tussen traditie en modern zoals ik dat in Marokko heb ervaren.

Het heeft natuurlijk ook nadelen om een wereldburger te zijn. Ik zal bijvoorbeeld altijd iemand missen, want mijn loved ones wonen in verschillende landen. Maar als je de balans uiteindelijk opmaakt, is het meestal een positieve ervaring. En als het niet goed uitpakt? Dan ga je weer terug of naar een ander land!

Is het bij je gaan kriebelen om jouw koffers in te pakken? Hieronder zijn een paar tips:

1. Laat hetgeen je gewend bent los en stel je open voor nieuwe dingen. Uiteraard houd je vast aan je eigen normen en waarden.
2. Probeer niet teveel te vergelijken. Het heeft geen nut om bij alles te zeggen dat het in Nederland anders aan toe gaat.
3. Houd vooroordelen thuis en trek niet te snel conclusies. In het begin is niet alles logisch, maar je gaat tijd moeten investeren om aan te passen aan een nieuwe cultuur.
4. Leer de taal! Taal verbindt mensen en is één van de manieren om de cultuur te snappen. De taal van een land bevat emoties en nuances die in jouw moedertaal misschien ontbreken.
5. Gedraag je als een local. Hoe beter je integreert, des te meer je de cultuur kan ontdekken.
6. Onthoud dat je niet alleen bent. Het gaat soms stroef gaan, maar gelukkig kan je kiezen uit Whatsapp, Facebook, Skype, email en de telefoon om in contact te blijven met je loved ones.
7. Wees niet bang om mensen in jouw netwerk te verliezen. Echte vriendschappen overleven de afstand en je moet je niet druk maken om de “vriendschappen” die snel verwateren.

Bosi,

Evita